21.yüzyılın gençlerine bakınca bazen bütün ümitlerin tükendiği her birinin bir yerlere kaçma ya da yurt dışına gitme istek ve arzusu birde çabuk zengin olma çok para kazanma hırsları ülkemizin geleceği açısından ürkütücü bir durum. Orta sıralarına inmiş uyuşturucu alışkanlıkları ve sosyal kültürel yönden ülke değerlerinden batı değerlerine yönelmiş durumdalar. Oysa büyük önder bütün ümidim gençliktedir derken ülke nüfusunun genç nüfus olmasından bahsederek gençlerin daha modern eğitim almaları için çağdaş medeniyet seviyesine ulaşmak hatta çağdaş medeniyeti geçmeleri için bütün ümidini bağlamıştı.
Gençliğin bitmek bilmeyen istek ve arzuları artık aileleri zorla hale gelmiştir. Kendisinden başkasını düşünmeyen egosu tavan yapmış bir nesil yetişiyor. Kültürden aile yapısından ahlaki değerlerden uzak dünyanın kendi etrafında döndüğünü düşünen bir nesil.
Eskiden büyüklerinin sözlerine müdahil olmayan onların yanında rahat oturamayan gençlik annesine babasına saygıda kusur etmeyen bir nesilden anne babayı kullanmaya kalkan bir gençlik
Günümüzde anne ve babasının yönlendirdiği değil anne ve babayı yönlendiren bir nesil yetişiyor.
Anne ve baba olarakta bizler her istediklerini yerine getirdiğimiz için doyumsuz hiçbir zaman elindekiyle yetinmeyen bir nesil yetişiyor. İstedikleri yerine gelmeyince hırçınlaşan asabileşen bir nesil.
Bu gidişat sonrasın dada kaybolmuş hedefleri olmayan günü birlik yaşamayı seven bir nesil. Aslında yokluklar içinde yetişen anne ya da baba çocuklarının en iyisine layık olduğunu düşünüp bütün sınırları ve istekleri karşılama yoluna giderken ana baba okulu olmadığını unutuyorlar. Herkes kendi ianen ya da babasının kendisine uyguladığı eğitimi. Yaşam standartlarını ahlaki değerleri çocuklarına uygulamayı isterler işte o zamanda kuşak çatışması dediğimiz olay ortaya çıkar.
Çocuklar genelde anne ve babalarının her şeyi bildiğini düşünürlerken daha doğrusu anne ve babalarını rol model alırken ergenlik dönemiyle birlikte rol modelleri değişir. Bazen bir film kahramanı bazen öğretmenleri bazende mahalleden birilerini kendilerine rol model seçerler. Aile bu dönemi iyi yönetemezse günümüzdeki gibi etrafta bol bol Polat alemdar modelleriyle karşı karşıya geliriz. Bazen insan Polat alemdarın vatan sevgisini, anne ve babasına saygısını alsalar belki mutlu bile olunabilir ama hep kavga çatışma kültürünü örnek alan anlayışla büyüyorlar.
Eğitim sistemimizde her gelen bakanla birlikte o kadar değişkenlik gösteriyor ki öğrencilere gençlere gelecekleri konusunda karar alacak seviyeye getirmekte güçlük çekilmekte. Günümüzde kötüden örnek olmaz anlayışının yerini basının ve sosyal medyanın etkisiyle kötüyü örnek alır hale gelmiş bir nesil. Günün büyük çoğunluğunu sosyal medyada cep telefonu karşısında geçiren bir nesil.
Çocuklarımıza iyi bir eğitim vermezsek ve onları fenomenlik yarışından alı koymazsak korkarım ki bir nesil neyi niçin yaptığını bilmeden büyüyüp gidecek. – yaşındaki çocukların elinde son model cep telefonları YouTube, tik tok, Instagram daha birçok sosyal medyada geziyor.
AMAN ÇOCUK AGLAMSIN AMAN O OYALANSIN BENDE EV İŞLERİNİ HALLEDİYİM.
Zihniyet bu şimdi. Peki birkaç dakika ağlamasına dayanmadığımız çocukların bu gelişim ortamında bir ömür boyu ağlamalarına razımı olacağız. Kötü arkadaş kötü içerikler, sosyal medyadaki sapkınlıklardan onları koruyamazsak bir ömür boyu hem kendileri hem de anne ve baba olarak bizler ağlamayacak mıyız?
ÇOCUKLARIMIZI YÜZ YILIN TEHLİKELERİNDEN UZAK TUTMAK ADINA ONLARLA DAHA FAZLA İLĞİLENMEK ANA BABA OLARAK HERKESİN GÖREVİ.
HERKESE HAYIRLI EVLATLAR
