Üzerine şarkılar yazılan yeri ve zamanın gelince de yerden yere vurulan öğretmenlik.  Hataları kusurları olmaması gereken her şart altında mükemmel olması gereken öğretmenlik.  Yaşadığı sürece rol model olmak zorunda olan tek meslek grubu öğretmenlik.

Bugün 24 Kasım öğretmenler günü malum olduğu üzere bugüne has yazılar yazmak gerek.  Başöğretmenimiz Kemal Atatürk başta olmak üzere bütün öğretmenlere şükranlarımızı sunmak onlara teşekkür etmek görevimiz. Kendi şahsım adına ilkokul öğretmenim Öner Şahiner başta olmak üzere hayatıma dokunan öğretmelere teşekkür etmek isterim. Eğitim hayatımız boyunca pek çok öğretmenle karşılaşırız ancak ilkokul öğretmemelerinin yeri her öğrencide farklıdır. İlk adım gibidir ilk koşma, ilk sevgili. Anne baba ve yakın çevreden sonraki hayatımıza giren ilk insan.

Acaba kaç kişi bu insanın hayatımızı baştan aşağı değiştireceğini düşünürüz ki? Kaç tanemiz ona olan saygımızın bir ömür boyu devam edeceğinin tahmin edebiliriz ki?  Kaç tanemiz onun sınıftaki tavırlarının tepkilerinin hayatımıza şekil vereceğini düşünürüz ki?

 Ben bir öğretmenim. Hayatımda üniversitede dahil pek çok öğretmen geçti. Farklı illerde almış olduğum lise eğitimi nedeniyle pek lise öğretmenlerim hayatımda iz bırakmadı. Pardon lise birinci sınıfta sırf doğduğum ilden dolayı ban köpek diye hitap eden kimya öğretmenim dışında. Eyüp Demir adlı bu öğretmen 12 eylülün ilk günlerinde hayatıma kâbus gibi çökmüş biriydi. Her gün dayak yemiştim onun yüzünden. Sonra Aksaray lisesinde İngilizce öğretmenim Fatma yılmaz güler yüzü her öğrenciyle ilgisi İngilizce dersini sevdirmişti. Sonraları ise bir tarih öğretmeni Kayseri Fevzi Çakmak lisesinde karşıma çıkmış  (Mustafa İmren) tarihi sevdirmişti. Öğrenciye ön yargısız yaklaşan ona dokunabilen bütün öğretmenlerden Allah razı olsun.

Evet ben bir öğretmenim hayatımda uzun süre olmasa da beş yıl kadar öğretmenlik yaptım. Güzel hatıralar biriktirdiğim günlerim oldu.  Sadece sınıfımdaki öğrenciler değil okul genelindeki öğrencilerle yürüttüğüm sosyal etkinlikler tiyatro gösterileri. Sportif etkinlikler ile pek hayata dokundum. Herkesi sevmesini beklemek saygı duymasını beklemek gibi huyum yok.  Geçen süre zarfında güzel işler yaptığımı gösteren pek çok olaya şahit oldum. 30 yıl sonra tekrar bir araya geldiğim öğrencilerim oldu. Onların hayatına dokunmuş olmak beni son derce mutlu etti. Yurdun dört bir köşesinden öğrencilerimin beni araması sorması buluşma istekleri gurur verici bir olay oldu. Bugün elli sekiz yaşındayım. İlkokul öğretmenimi mutlak arayıp halini hatırını soracağım. Sonrasında kader bize idarecilik görevini yükledi. Sadece sınıftaki değil bütün okulun öğrencilerine hizmet etme şansım oldu. İlk müdürlük görevimi Manisa demirci Alaağaç köyünde yaptım. Çok şükür ki hala arayan soran   hem velilerim hem de öğrencilerim var. Sonrasında doğduğum büyüdüğüm sıralarında okuduğum uzunlu Cumhuriyet ilkokulu görev yerim oldu. Galiba en büyük sıkıntıları burada çektim siyasi bir aileden gelmiş olmamadan dolayı insanların hep ön yargıyla yaklaştığı her zaman siyasi gözle baktığı biri oldum. Ama yukarda Allah var kimsenin evladına ben o gözle bakmadım. Yaptıklarım çalışmalarım herkesin gözünü önünde. Bunun en canlı şahitlerimde yine oradan mezun olan öğrencilerim oldu. Sonrasında rotasyonla gittiğim okullardaki çalışmalarım herkese örnek oldu. Ebetteki bu çalışmaları yaparken kadromdaki öğretmenlerin büyük desteğini gördüm. Uzunluda   İsmail tunç, Hatice Küçükalpelli, Ruşen Turp. Hakan İnanç İbrahim (hep gardaş derdim soyadını unutmuşum) Adem Ün gibi öğretmenler hep destekçim oldu Allah razı olsun. Bugünde onları da minnetle anıyorum.

Sonrasında Çakmaktaki çalıştığım öğretmen kardeşlerim Gökhan yağmur, Ömürlü Doğuş, Mikail gök ahde vefanın en güzel örnekleri oldular. Çalapverdideki Evren, Eyüp, Süleyman, Oğuz sadece öğretmen değil kardeş oldular her yaptığım işin altına imza attılar.31 yılı dolu dolu yaşadım. Vicdanım rahat huzurlu olarak emekliye ayrıldım. Ne öğretmeni nede öğrencileriyle yaşadıklarım beni bu meslekten vazgeçiremedi, sadece ihanetler dönekliler ve haksızlıklar vazgeçirdi.

Ben şimdi emekli bir öğretmenim. Mutlu, huzurlu, vicdanı rahat bir emekli öğretmen. Çalıştığım sürece yanımda yer alan çalıştığımız okullarını başarına, çevre düzenlemelerine, sosyal etkinliklerine ve sportif etkinliklerine   emek veren yanımda duran bütün öğretmenlerimin de öğretmenler günün kutluyorum.  Başta baş öğretmen M. Kemal Atatürk olmak üzere ebediyete intikal eden bütün öğretmenleri rahmetle anıyorum.

Şimdi bu yazıyı okuyan bazı öğretmen kardeşlerim benim adım niye yok diyecek belki hepinizi yazsam herhalde bütün gazeteyi bize ayırmak lazımdı. Adını yazamadıklarım sizlerde hakkınız helal edin. Sizlerin de gününüz kutlu olsun.