18 yaşında severek evlendi eşiyle. Mutluluklarını dünyaya bir kız çocuğu getirerek tamamladılar. 

Her şey yolundaymış gibi gidiyordu. Eşinin bütün ailesi onu çok seviyordu. O rahat etsin diye kayınvalidesi torununun bakımını üstlenmişti. Ayrı evde yaşıyorlardı.

Eşi onu çok seviyordu. İkinci çocuklarına karar verdiler. Erkek oğulları doğdu. Daha da mutlu oldular. Zaman geçtikçe anneliğin verdiği kilolar Medine'de psikolojik sorunlar yarattı. Sinirli ve geçimsiz olmaya başladı.

Bu durum eşine, etrafına ters düşmesine neden oldu. Ufak bir tartışma sonucu evini terk edip kadın sığınma evine gitti. Ne olduysa orada oldu. Arkadaş olduğu kadınlardan bazıları Medine’ye kendini rahat hissetmesi için uyuşturucu bazı haplar verdiler. Bu haplar onda bağımlılık yaptı. Eşiyle barışıp tekrar evine ve çocuklarına döndüğü zamanda bu haplar devam etti.

Öyle ki; eşi sabah işe çıktığında Medine'de iki çocuğunu eve kapatıp kendine hap aramaya çıkıyordu. Etraftan ve eşinin arkadaşlarından sürekli borç para istiyor, evin harçlığını ve çocukların rızkını hapa yatırıyordu.

Eşi durumu farketmiş, tedavi görmesi için hastaneye yatırmıştı. Ne yazık ki o bu tedaviyi kabul etmemiş, her defasında kaçmış, gözü ne çocuklarını ne eşini görmüştü.

Her şeyden vazgeçmiş, yemeden-içmeden kesilmiş, bir deri bir kemik kalmıştı. Eşinden de boşanmıştı. Kendi ailesinin yanına döndü. Onu tekrardan hastaneye yatırdılar. Fakat o çok istiyor diye gizliden gizliye haklarını ona ara sıra vermeye devam ettiler.

Ondan umudu kesmiş olacak ki her dediğini yapar olmuşlar. Çocukların ikisine de babaannesi 5 yıldır bakmakta. Babası halen eşi bir gün düzelir diye umut ettiğinden hala onu beklemekte. Belki iyileşir her şey düzelir düşüncesiyle. Çıkmadık candan umut kesilmez beklentisi. Unutma ve mutlulukla başlayan bir hayatın bir anda insanın elinden kayıp gitmesi ne kadar acı olsa da gerçek.

Asıl olan iki masum evlada oldu. Gerçi çocukları seven kocaman bir aile var. Hepsinin yerine "bir anne ister misiniz?" diye sorsalar maalesef anne başlı başına bir annedir. Seçim her zaman anne olur. Anne baba ikilisi her çocuğun hakkıdır.  Verilen yanlış kararlar, geri dönülmez hatalar çocuklarda derin yaralar bırakır. Onların küçücük kalplerinde ne acılar gizlidir bilinmez.

Bütün kalbimizle diliyoruz ki evlenenler bir ömür boyu yuvalarını karşılıklı sevgi, saygı ve güven içinde devam ettirsinler.

-Saygılar-