Hani derler ya Allah ne düşürsün ne de eksik etsin.
Hastane köşelerinde beklemek zordur elbet.
Çaresizliğin, heyecanın, korkunun,umudun bekleyiş in köşeleri. Dağ gibi adam da olsanız, yaşadığınız sağlıkla ilgili koşup çare aradığınız umut kapısıdır hastaneler.
Beklemek zordur hastane odasında, geçirdiğiniz o dakikalar saatlere, saatler, günlere, günler aylara bedel sanki.
Eliniz, kolunuz bağlı dört duvar arasında geçen,
hep acaba soruları ve sağlık elden gitmeden geçtiğin o süreç geçer gözünün önünden.
Dostluklar da sorgulanıyor hastanede, zor bir an yaşıyorsunuz, yaşadığınız bu durumu paylaşmak istiyorsunuz haliyle dostlar nerede?
Gözünüz kapıda ,merakla sevdiklerini bekliyorsun ziyaret saatinde.
Hani filanca yerde çay içip muhabbetin kralını ettiğiniz kankanız da gelmedi hastaneye ve bir bakıyorsunuz hiç beklemediğiniz bir insan gelmiş elinde çiçeklerle, yüzünde bir telaş var asıl dostunuz oymuş meğerse işte böyle saçma sapan düşünceler, hayal kırıklığı ve hastalığın ardında yatan kızgınlık bunları düşündüren.
Ve uğurlayınca kalıyorsun yine yapayalnız, odada kalan çiçeklerinle.
İşte hastane köşesi böyle, doğruluğundan emin olduklarınız da dahil tüm değerlerinizi alt üst edebilen bir yer.
İnsanın en önemli durumu sağlık ve önem verilmek ve dostlarla paylaşmak ve dost tesellisi arıyor mahzun yürekler.
Hayat paylaşınca güzel, derdin ne olursa olsun halden anlayan dostların olsun.
Sağlıkla kalın.
