Geçen çok güzel bir video karşıma çıktı. Öyle güzel bir mesaj vardı ki orada. Konu ön yargı…
Videoda; 20 yaşında genç delikanlı otobüsün camından bakarken birden bağırdı. -Baba; arabalar, arabaları görüyor musun, bizle geliyorlar. Babası gülümsedi ve mutlulukla saçını okşadı. Genç bir süre daha dışarıyı izledi ve sonra birden bağırdı. -Bulutlar baba, bulutlar harika. Baba gülümseyerek oğlunu izledi. -Baba ağaçlar dedi aniden delikanlı. Onlar hep geride kalıyor dedi. Arkada oturan yaşlı adam, bu bağrışmalardan rahatsız olmuş olacak ki; Babanın omzuna dokundu. Beyefendi oğlunuzu iyi bir doktora götürmelisin. Problemi var herhalde. Baba geriye dönerek "o zaten iyi bir doktordan geliyor. Oğlum doğuştan kördü ve ameliyat sonrası gözleri açıldı" dedi...
İşte kimin ne yaşadığını, kimin neden o şekilde davrandığını bilemeyiz. Hayatta mutlaka her şeyin bir nedeni vardır. Ön yargılarımızı bence artık kırma vakti geldi. İnsanları kırmayı bırakıp, ön yargılarımızı kıralım ki hayat daha yaşanılır olsun.
Geçen kendi gözlerimle şahit oldum ön yargıların ne kadar kötü bir hayat açtığına. Toplu taşımada bir öğretmen olmalıydı ki, bir öğrencisinin çaresizliğini arkadaşına anlatıyordu. İç çekiyordu; ‘öğrencim bana yalan söylüyor haftada 3 gün okula geliyor 2 gün gelmiyor. Hep de aynı günler okula gelmiyor. Sordum neden gelmiyorsun diye ‘öğretmenim, annem böbrek hastası gelmediğim günler annemi diyalize götürüyorum’ dedi. ‘İnanmadım, inanmıyorum bu devirde başka kimse mi yok’ deyip durdu. Orada bunu konuşacağına öğrencinin bu durumuyla dertlenip, bir çözüm arayacağına tutup ön yargılarıyla öğrencisini eleştiriyor. Ne diyeyim şu ön yargılara artık hayatımızda yer vermesek daha iyi olmaz mı?
