Herkesin herkesten bağımsız yaşayışa gittiği bir toplum olarak günbegün devam etmekteyiz yolumuza… Sanki birileri uğrunda şehit olan bizim şehidimiz değil, ne uğruna kim uğruna yanıyor ciğerleri anneler bilmiyor artık. Acı bir yanınızdan vurmuyor artık, sadece yeni bir haber olarak görüp geçmekteyiz her olayı ne yazık.
Bir yanda yitip giden insanlık bir yanda görmeyen, duymayan, bilmeyen sağır bizler. Ne zaman öğrettiler bizlere kendimize, vicdanımıza sağır olmayı. Bir sürü psikolojisiyle ilerlemekte insanlar, yanında biri düşse hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam etmekte. İnsanın insana zararı kadar hiçbir cins kendi türüne zarar vermiyor.
Vahşi doğanın, başrolüne oturttuk kendimizi. Aklıselim olmayan birine, bir çocuk yahut bir deliye, yahut da dili olsa da bir kedi, bir köpeğe sorulsa… Şeytan kimdir insan silueti belirir akıllarda. Zararsız bir çocuğa işkence eden, hayvanları en acımasız şekilde öldüren insan gelir. Adı insan kendi canavar.
Her durumu sıradan görüp, bir durumu, yeni bir olay gelince unutmaya bırakır olmaktan utanmalıyız. Nerde bir olumsuzluk görsek her işin bir yetkilisi var gelip çözsünler mantığıyla uzaklaşmak oradan, ilk yardımla kurtulabilecek bir hastanın ölmesine sebep olmakta. Ki nefesimizi bir iki dakika tutsak boğulmaya başlarken belki yarım saat sonrası gelecek olan ambulansa bırakmayalım her şeyi.
İlk yardım konusunda bilinçlenip ufacık dokunuşlarla kazanabilecekken kaybetmeyelim. Nerde bir haksızlık olsa kendimize yapılmış gibi ses çıkaralım, görmezden gelmeyelim. Nerde bir eziyete şahit olsak gücümüzün yettiğince koruyup kollayalım ağzı dili olmayan hayvanları, savunmasız çocuk ve yaşlıları.
Artık güçlü, gücünün yettiğine kötülük yapabileceği rahatlığında hareket edemesin. Onları bizlerin varlığı rahatsız etsin. Sahipsizlikten kimin ayağına taş değiyorsa bizim sessiz kalışlarımızdandır, bizim sahip çıkmayışımızdandır.
Bu memleket bizim, taşıyla toprağıyla, yaşlısı çocuğuyla, katledilen ağaç ve yaşam alanları bırakmadığımız hayvanlarıyla… Biz sahip çıktıkça güzelleşecektir her şey. Bir fidan dikin, yerlerini işgal ettiğimiz bir hayvana yuva olun, yaşayabileceği bir alan sağlayın. Yaşlılara ve çocuklara yardımcı olun, koruyun. Unutmayın biz müsaade etmediğimiz sürece ortalıkta ne cellat kalır ne cani ne de azap, ızdırap…
