Lüks hayata tutkumuz yadsınamaz bir gerçek evet ama bazıları için abartılı bir saplantı haline gelmiş.
İnsan neden olmayan bir şeyi varmış gibi gösterir ki? Ya da olsun diyelim… Bu anların sürekli gösterilmeye çalışılması yine çok acınası değil mi?.. Birazda üzülüyorum aslında, psikolojilerinin altında yatan sebep ne acaba?
Yetersizlik hissi mi?
Ego tatmini mi?
Üstün olma çabası mı?
Onların mutluluk formülü mü?
Tek başına mutlu olamamak mı?
Hayır hayır…
Yazı başlığından bahsetmiyorum
Kesinlikle kendiyle yüzleşmemiş bir insandan bahsediyorum.
Peki bunlar sizi tam bir insan yapıyor mu?
Cık cık…
Bunların tek başına zaman geçirmekten mutlu olmadıklarına imzamı atarım.
Olgun bir insan bunlara dışarıdan baktığında gülüyor, acıyor ya da üzülüyor…
Nerede kendine yetememiş, tek başına mutlu olamayan, tek başına aktivite yapamayan insan varsa onların dikkatini çekiyor bu lüks hayata saplantı olma…
Üzgünüm ama maalesef psikolojik bir problem bu.
Bu konularla ilgili Psikologların o kadar çok açıklamaları var ki ama farkında bile olmayacaklarına eminim.
Özenti, saplantı, gösteriş adını ne koyarsanız artık, bu durum hayatımızın gerçeği ve kişinin geleceğini etkileyin ciddi bir psikolojik sorun.
Şuna inanıyorum…
Hayattaki en önemli ilişki, kendimizle kurduğumuz ilişkidir.
Çünkü insan kendine ne kadar saygılıysa başkalarına da o kadar saygı gösterir.
Mesela sen kendine zaman ayırabilir misin?..
Yapmacık insanlar, gereksiz kalabalıklar, gereksiz samimiyetler…
Günlük yaşamınızı oluşturan bu sayısız şeyler ve bunlarla ölümüne uğraşmak…
Bence insan kendine de zaman ayırmalı, fırsat bulduğunda tek başına bir şeyler yapabilmeli, tek başına karar verebilmeli, tek başına gezebilmeli, tek başına sinemaya gidebilmeli vs…
Bakın bunu sosyal çevresi kalabalık olan biri olarak söylüyorum size…
Çevremde çok fazla arkadaşım var, çok fazla sevilen ve seven bir insanım, kötü günümde yanıma koşacak çok kişi var…
Ama insan önce kendi içinde mutluluğu yakalayabilecek ki başkalarını da mutlu edebilsin.
Önce kendisiyle yüzleşebilecek.
Zaten insan kendisini sevdiği zaman tek başına zaman geçirebiliyor.
Buna ihtiyacımız var.
Kendimizi sevmemize ihtiyacımız var
Yoksa çok arkadaşa sahip olmanın sosyallik, lüks olduğunu düşünmeye devam ederiz…
Ve sen kendinle yüzleştiğinde…
O aptalca algıların, beyninde derinlere yerleşmiş ve fark ettiğinde kolayca kurtulabileceğin zihinsel alışkanlıktan başka bir şey olmadığını anlayacaksın…
