Siz siz olun utandırmayın size değer verenleri,
kırmayın elinizden tutan büyüklerinizin kalbini…
Bir kelimeye takılıp yıkmayın size inanan yüreklerin ümitlerini…
Ölümlü olan şu yalan dünyada tatlı hatıralar biriktirmek lazım, acı sözü bırakalım suya…
Aksın gitsin…
Unutulmamalı ki size karşı yükseliyorsa bir ses, seviliyorsunuzdur.
Egonuz zapt ettiyse ruhunuzu rahatsız eder bu ses sizi…
Aynı çatı altında ekmek yediğiniz büyüklerinizi, en kötü günde yanınızda olan ailenizi kırmayın incir çekirdeğini doldurmayan meseleler yüzünden.
Ormanlar gibi kardeşçe kalabilsek ya…
Kayın, meşe, ceviz bir arada…
Tersinden kalkmış bir cahille, yanınızda olan dostun ayrımını yapın…
Kayın, meşe, ceviz bir arada eyvallah da…
Ayrık otları bolca dünyamızda!
Ne kadar güzel anlatmış üstat Rıfat Ilgaz bir şiirinde durumu;
“Yaşayıp gidiyoruz bir arada
Meşe, çam, köknar, kayın…
Bırakın kirli kentlerinizi,
Biraz da aramızda yaşayın!
Varsın derinde olsun köklerimiz
Yükselmek için yarış bizde.
Görülmüş mü ağacın ağaca kıydığı,
Sevgiyle yaşamak, barış bizde!
Ne demiş en büyük ozanımız
Neden kulak vermiyorsunuz sesine
Bir ağaç gibi hür yaşayın dememiş mi,
..Ve bir orman gibi kardeşçesine?”
