İzmir’de yaşanan depremde 109 vatandaşımızı kaybettik. Yaşanan ilk günden beri dualarımız hep İzmir içindi.
Üzüldük üzülmesi ne de üzülmenin yanında sevinç gözyaşları da döktük.
Rabbimin mucizesine tanık olduk.
Türkiye depremle yıkıldı ama İdil, Elif ve Ayda ile tekrar gözünü açtı.
58 saat boyunca enkaz altında direnen 14 yaşındaki İdil… Kurtarma çalışmasında görev alan itfaiye personeline ‘Kardeşim burada ama öldü’ sözleri yüreğimize hançer sapladı.
Ardından 65 saat sonra gelen Elif mucizesi… Tüm Türkiye tek bir fotoğrafa kitlendi o da Elif’in yardım görevlisinin parmağına tutunan fotoğrafı…
Elif’i ilk gören görevli Ahmet Yavuz, ümitlerimiz azalırken, Elif’in gülümsemesine rastladık dedi.
Elif daha 3 yaşındaydı… 3 yaşındaki bir çocuğu bir saat yalnız bırakmayı bile göze alamazken betonlar altında aç susuz 65 saat…
Mucize değil ne, Rabbimin mucizesi…
91 saatin ardından minik Ayda mucizesi. Betonların altından yine minicik bir bedenin gün ışığına çıkan mucize…
Ayda sen 91 saat boyunca ne yaptın orda? Ayda enkazdan çıktığı ilk dakikalarda sanki bir oyun bahçesine gitmişte orda çok eğlenmiş gibi gülümsüyordu kalabalığa…
Ekiplerle karşılaşır karşılaşmaz sanki günlerdir kahramanların onu aradıklarını sezmiş gibi ‘iyim ben’ demesi…
Ayda mutluydu ama köfte ayran istiyordu.
Küçük bedenlerin mucizesi yaşadığımız korkulara merhem oldu.
Rabbim bir daha böyle bir felaket yaşatmasın!
