Evet yine başaramadık. Koronada yine başa sardık. Vaka ve vefat sayısı almış başını gidiyor.
Ülkemizde başlayan korona salgınından beri yani 2 yıla yakındır dilinden tüy bitmeyen Sağlık Bakanımız sosyal medyadan sitem etti: ‘bize ne oldu, hani biz maske ve mesafe konusunda örnektik’ dedi.
Haklı bir sitem tabi ki. Bize ne oldu bileniniz var mı? Ben söyleyeyim bize olan oldu, biz alıştık koronaya… Kim ister o eski kötü günlere geri dönmeyi, hani günlerce evde kaldığımız, sevdiklerimize bir şey olur diye üzüldüğümüz, ellerimizin yıkandıkça kabuk bağladığı, yakınlarımızı kucaklayamadığımız günler.
Kimse istemez ama bu duruma bakılırsa özlem duyuyoruz o günlere. Kimi maskesini takmaz, kimi mesafeyi umursamaz, kimi ellerini bile yıkamaz en kötüsü de kimi aşıya ahkam keser ‘ben aşı olmam’ diye.
Ne olacak bu halimiz. Biz ne zaman akıllanacağız. Hani biz hep başarılı olurduk savaşlarda. Bu bir savaş değil mi?
Gelin hep birlikte şu savaşı da alt edelim. En acısı da neredeyse aylarca durmadan çalışan yakınlarına bile doğru düzgün sarılamayan, onlarla oturup sohbet edemeyen sağlık çalışanlarımızın yorgunluğu.
Madem kendini düşünmeyi bıraktın bir insanoğlu olarak bu işte mücadele eden bu kadar masum kişiye ihanet etme. Kurallara uy, maskeni tak, mesafeni koru ve aşını ol.
Bak çocuklarımız okulu unuttu. Okul yüzü göremez oldular. Bu durum böyle devam ederse tekrar kapanacak okullar. Hani gelecek için eğitim şart diyoruz ya eğitim aksarsa eğitimsiz geleceği ne yapacağız biz. Kendimize gelelim.
İlk günler gibi korku ve endişeyle kurallara uyalım, tedbirimizi alalım.
