Çocukluğumu düşünüyorum…
İçimde hiç büyümeyen büyümeyecek olan…
Sevinci, kederi, gülüşü, gözyaşı pervasız olan…
Bir okul düşlüyorum…
Karatahtası tebeşire bulanmış…
Pencereleri bayrakla donatılmış…
İçinde renkli balonların uçuştuğu…
El süslemeleriyle bezenmiş duvarlar…
Ben çocukluğumun bayramını özlüyorum…
Kömür ütüsüyle ütülenmiş siyah önlük, beyaz yaka, kırmızı kundura…
Annemin soğan kabuğunda mor sümbülle kaynattığı renkli yumurtalar…
Her öğrencinin vazgeçilmeziydi bayramdaki…
Beyaz, kırmızı, mor yumurtalar…
Kabukları okul bahçesini süslercesine…
Geldik yarış hazırlıklarına…
Şiirler yarışacak, belki biraz eksik ama yürekten…
Yoğurdun içinde parayı kim bulacak?
Çuval içinde karşıya kim varacak?
En güzel şiiri kim okuyacak, okul şarkılarını kim söyleyecek?
Köklerimizi en iyi kim hatırlatacak?
Kanatlarımıza takacağımız mirası en iyi kim yaşatacak?
Müsamere olmadan olmazdı bayram…
Bizi iyi yapan çocukluğumuzun sevinciydi…
Hırsımız bayrak sevdası…
Emeğimiz vatan borcuydu…
Azim hep ileriyi aşıladı…
Büyüklerin alnımızdan öptüğü…
Bayramlarımı geri istiyorum…
Bayrak yine önde olmalı…
Atatürk portresini bir kız bir erkek öğrenci taşımalı…
Bando eşliğinde resmigeçit töreni…
Ah o heyecan ben o gururu…
Vatan için armağan edilen hayatları…
Yaşamak hissetmek istiyorum…
Ayşelerin, Fatmaların, Ahmetlerin, Mehmetlerin…
Dikensiz yürüyeceği yollar…
Güvenle yaslanacağı yarınlar istiyorum…
Karınlarının doyduğu gibi…
Zihinlerinin de doyduğu…
Ruhlarının da beslendiği çocuklar yetiştirilmesini diliyorum…
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu, mutlu, huzurlu…
Sevinçler çocukluğumuzdaki gibi bütün dünya çocuklarına olsun…
