15 Eylül 2024 günü 40 bini aşkın futbolsever, Bursa’da Türk Futbol tarihinin en önemli günlerinden birine şahitlik etti zira Türkiye’de bir 3. Lig karşılaşmasındaki seyirci rekoru kırıldı. Benim tahminime göre aynı ligdeki en yüksek desibel (ses şiddeti ölçüsü) rekoru da kırıldı. Belki de yaşım gereği, kulaklarımı tıkamak zorunda kaldığım anlar da oldu.

Tribündeki taraftarların takımlarına susadıkları belliydi bunu önceki yazılarda yazmıştım. Ama sanki zincirlerini koparmış bir savaşçı gibi “12 numara benim” diye yeri göğü inleten bir kitleyi karşımda bulacağımı da beklemiyordum.

Maça gelince ilk söyleyeceğim şey futbolcuların da bu ambiyanstan aşırı etkilenmiş olmalarıdır. Eren Tunalı ve Abdullah Tazgel dışında hepsi Atatürk Stadı’nda ilk kez taraftarla buluşuyorlardı. Tecrübe de bir yere kadar tabi. İnsanın içi içine sığmaz. “Nasıl bu takıma yardımcı olabilirim, ne yapmalıyım, hata da yapmamalıyım” gibi kafalarda bin bir soru işareti olan bir otuz dakika izledik. Bu nedenle ilk yarıda 30. Dakikaya kadar defterime pek bir şey yazamadım. İlhan Depe’ nin rakip takımın hatasını iyi değerlendirmesi, tecrübenin ne kadar önemli bir şey olduğunu ortaya koyuyordu.

Değerli okurlar, 3-0 galip gelmiş bir takımı eleştirmek kimilerine göre çok yanlış ama en doğrusu da bu değil mi? Ben Bursaspor’u biraz ağırkanlı buldum. Dediğim gibi stada seyirciye ambiyansa alışma devresidir, lig başıdır, 7-8 hafta sabretmeli falan bunların hepsi doğru ancak futbolcuların fizikleri de sanki buna izin vermiyor gibi. 6 numara oynamaya çalışan Musa Çağıran örneğin bu fizikle tüm iyi niyetine karşın süratli orta sahalara karşı zor anlar yaşayabilir. Defansta da Mehmet Yiğit için aynı şeyleri söyleyebilirim. Hızlı forvetlere karşı üstünlük kurması zor. Zaten bu nedenle rakip kaleye korner atılacakken genç Eren Tunalı ve Abdullah Tazgel en geride bırakılıyor. Kornerlerde hava hakimiyeti kurmak için uzun boylu ve fizikli oyuncularımız ileri gittiğinde geri dönüşleri çok zor olur. Ancak rakip takımın kornerlerini çok rahat ve korkusuzca izleyebileceğimizi söyleyebilirim. Hava hakimiyeti çok güçlü bir defans kurgusu oluşmuş.

Dizilişe gelince oyunun genelinde 4 1 4 1 olarak sahaya yayılış gördüm. Ancak duruma göre 4 1 3 2 ve 4 3 2 1’de gördüm. Burada şunu da söylemeliyim maç içi sistem değişikliğini TFF Süper Lig takımlarının bile uygulaması zor iken bu seviyede kafaları karışan futbolcularla karşılaşır mıyız bilemiyorum. 4 1 4 1 oynanan dönemlerde İlhan Depe ve Yiğitali Bayrak ağırlığını koyunca, A. İlhan Özek tecrübesini konuşturunca ve ilerideki M. Can Akçay’da bitiriciliğini gösterince Bursaspor çok rahat bir son yarım saat geçirdi.

Hakem Şahin Berker için de birşeyler söylemeliyim ki ambiyanstan etkilendiği belliydi. “Beni böyle 40-45 bin kişiyle korkutamazsınız” havası vardı. Evinde oynayan takımın bir miktar kayrılmasını bu maçta göremedik. Anlaşılan Bursaspor’un bu sene hakemleri de yenmesi gerekecek.

Her şeye rağmen ikide iki yapan takımımızı, Bursaspor’luları acılardan ve eziyetlerden kurtaran Başkan ve Yönetim kurulunu ve tüm camiayı tebrik ederim.

Maç başında tribünde açılan pankartta yazılan “Hayalimizdeki Gibi” bir sezon dilerim.