Nasihat... Eskiden, büyüklerin ağzından dökülen her söz, hayatın pusulası gibi kabul edilirdi. Şimdi ise çoğu kişi, nasihat duyduğunda başını başka yöne çeviriyor. İstatistikler de bunu doğruluyor: Günümüzde bireylerin yaklaşık %80’i nasihate kapalı. Geriye kalan azınlığın da yalnızca yarısı, duyduklarını içselleştirip hayatına geçiriyor. Geri kalanıysa sadece başıyla onaylayıp kalbiyle başka yöne bakıyor.

Çünkü artık herkesin bir "doğrusu" var. Ya da doğru sandığı bir şeyler... Modern çağın bireyine göre kendi doğrusu en güvenilir kaynak, kendi inancı en sağlam dayanak. Oysa gözden kaçan şey şu: Kişisel doğrular, kişisel yanılgılarla da yoğrulabilir.

Burada temel bir soru ortaya çıkıyor: Eğer toplumun neredeyse tamamı dışarıdan gelen nasihatleri reddediyor ya da uygulamıyorsa, bu insanlar "doğru" sandıkları bilgileri nereden alıyor? Daha da önemlisi, o kaynaklar gerçekten güvenilir mi?

Dünyanın saygın bilim kuruluşlarından Massachusetts Institute of Technology (MIT), bu soruya ışık tutacak çarpıcı bir veriyi paylaşıyor: Sosyal medyada sahte haberler, gerçek haberlere kıyasla 6 kat daha hızlı yayılıyor. Yani dijital çağın bireyi, doğrularını sıklıkla yanlış temeller üzerine inşa ediyor. Hem de göz açıp kapayıncaya kadar yayılan bilgi kirliliğiyle...

Böylece ortaya tuhaf bir manzara çıkıyor: Yanlış bilgilerle şekillenmiş doğrular, nasihate kulağını kapatan insanlar ve sahteyle gerçeği ayırt edemeyen dijital zihinler… Kendi etrafında dönen, içi doluymuş gibi görünen ama aslında bilgiyle değil, kanaatle şişirilmiş toparlak bir dünyada yaşıyoruz.

Garip bir dünya bu... Doğruyu bulmanın artık bilgiye değil, ham bir özgüvene bağlı olduğu bir çağ.