Dün Aşık Veysel’in ölüm yıl dönümü gece biraz hayatını okudum. 7 yaşından sonrasında hayatı hep zindan karanlığında geçen bir insanın dünyayı bu kadar aydınlatması çok manidar değil mi? Dünyayı diyorum çünkü geçen yıl dünya Aşık Veysel yılıydı.

  Her satırında her harcında arı duru bir Türkçe olan Aşık Veysel yazmış olduğu eserlere Osmanlıca yalanını ne güzel çürütmüş birdir.

Harf inkılabıyla toplumu bir anda cahil bırakıldığını iddia edenlere tokat gibi ne güzel yazmış. Her satırı, her beyiti, saf has Türkçe kokan şiirleri...

Hakkındaki en büyük tartışma konusunda  Veysel’in alevi olup olmadığıdır. Hadi diyelim ki alevi olması kimi neden ilgilendirir. Size ne bundan Aşık Veysel’in ortaya koyduğu bir dörtlüğü ortaya koyamıyorsan susacaksın. Demekti Aşık Veysel bu millete senden fazla hizmet etmiştir.

‘Bir kavmin efendisi ona en çok hizmet edendir’ hadisinde olduğu gibi bu milletin hizmetine bakmak yerine size ne Alevi mi Sunni mi Kürt mü, Çerkez mi size ne? Bu saçma bu kadar ayrıştırılmaya  münasip bir topluluk haline nasıl geldik. Nice kendini milliyetçi gören insandan daha fazla bu milletin diline kültürüne şiir dünyasına ruh alemine dokunan başka biri var mı?  Peki Aşık Veysel mi kör yoksa Aşık Veysel’in topluma katkılarına bakmadan peygamberimiz öldükten üç yüz sonra ortaya çıkan Alevi-Sünni tartışmasını açanlar mı?

Sünni olunca daha mı güzel yazacaktı ya da gözleri görecek miydi ya da sizin duygularınızı daha mı iyi anlatacaktı. İşimize gelince elin Arap’ını baş tacı yapıp bilim adamı diye bağrımıza basarız ama has be has bu toprakların çocuklarını Alevi, Sünni, Kürt, Türk diye bölmeye çalışırız.

Bunun gibi pek çok örneği artırmak mümkün biz sanatçılarımızı düşünürlerimizi bilim adamlarımızı yıpratmayı seven bir toplumuz.  Aşık Veysel de işte bu tartışmalarla bu yıpranmadan payına düşeni almıştır.

 Acaba Aşık Veysel’in mi gözleri kör yoksa bugün hala Alevi mi Sünni mi sorusuyla bu kadar meşgul olan toplumumuz mu? Bence toplumumuzun gözleri kör, vicdanları sağır, ruhları ölü bence bu Aşık Veysel’in Alevi mi yoksa Sünni mi tartışmasında kalanların gözleri kör vicdanları sağır, akıllarıyla arası olmayan zavallılar.

Hem bir insan öldükten sonra onun iyiliği kötülüğü dini mezhebini tartışmak ahmaklık değil midir? Yaşamı süresince topluma ne katmıştır ne kazandırmıştır ona bakmak gerekmez mi?

 Yok ama millet olarak siyasi düşüncesine bakmamız gerek önce. Mezhebine bakmamız gerek Alevi mi Sünni mi bakmamız gerek yani illaki bir kulp takmamız gerek yoksa içimiz rahat etmez. Biz toplum olarak bu kafayla hareket ettikçe birlik beraberlik sağlamakta güçleşir. Ne olmuş yani Aşık Veysel Alevi’yse kim uzun ince bir yoldayım dinlerken hüzün denizinde bozulmaz. Ne olmuş yani Ahmet Kaya Kürt ve solcuysa.  Kim ağladıkçayı dinlemeyi sevmez ki?

  Ne olmuş Ozan Arif Türk milliyetçisiyse ozanlık geleneğinin son temsilcisi olduğunu nasıl inkâr edebiliriz.

Daha hala gaflet uykusundan uyanamamış bir toplum olmaktan öteye gidemedik. Gidemeyiz de çünkü biz toplum olarak bilimin ışığını kaybettik. Ulu önder çağdaş medeniyet dedikçe biz gerici akımların esiri olduk. 

Dinimizin ilk emri olan ‘oku’yu bir kenara bırakıp şeyhimiz, dervişimiz, müridimiz, hacımız, hocamız, üfürükçülerimizle doldu her yanımız.

Eeee tabi bunların işine gelmez okumuş aydın bilgili kültürlü insanlar.

Biz ne zamanki bu toplumda yaşayan insanlar olarak Türkü, Kürdü, Çerkez’i, Alevi’si, Sünni’si Anadolu mayasında kaynaşırsak işte o zaman birlik oluruz işte o zaman beraber oluruz.

Aşık Veysel Alevi olsan da seviyoruz seni

Ahmet Kaya Kürt solcu da olsan seviyoruz seni

Mustafa Yıldızdoğan Türk milliyetçisi olsan da seviyoruz seni 

Çünkü sizler bu toplumun mayasında varsınız. Sizler olduğunuz için bizler varız. Sizlerin isyanlarınız sizlerin ağıtlarınız, sizlerin ölürüm Türkiyeleriniz bizi biz yapıyor.

Aşık Veysel’i rahmetle anıyor. Ülkemdeki bu kısır tartışmalar son bulsun diliyorum.