Eda ÖZATA-Hatice DAL
Bursa’da yaşayan 54 yaşındaki Nazım Gökçe, engellilere tekerlekli sandalye yardımında bulunmak için 3 yılda 3 milyon kapak biriktirdi. Her gün Bursa’nın dört bir yanını karış karış yürüyerek gezen Gökçe kendini adeta bu işe adadı. Topladığı 3 milyon kapağı Bursa Dr. Ayten Bozkaya Spastik Çocuklar Hastanesi Ve Rehabilitasyon Merkezi’ne veren Gökçe, hâlâ daha kapak topladığını ve yaşadığı sürece de toplamaya devam edeceğini söyledi. Kapak toplamaya nasıl karar verdiğini anlatan Gökçe, “Emekli olduktan sonra kendimi meşgul edeceğim bir şeyler yapmam gerekiyordu. Çünkü ben evde, kahvede oturmayı sevmiyorum. Aklıma mavi kapak toplamak geldi. 3 senede 3 milyon kapak topladım. Bu kapakları Bursa Dr. Ayten Bozkaya Spastik Çocuklar Hastanesi ve Rehabilitasyon Merkezi’ne verdim fakat hâlâ daha kapak toplamaya devam ediyorum. Bundan sonra da bir yardım vakfına yardımcı olacağım. Zaten bu işin içine girdiğiniz zaman devamı geliyor” dedi.
ÇÖPLERE BİLE GİRDİM
Kapak bulmak için utanarak çöplere bile girdiğini ifade eden Gökçe, “Kapakları toplamak için gezmediğim yer kalmadı. Ben bu işi benimsedim. Önemli olan da buydu zaten. Söylemek istemiyorum ama çöplerin içine bile girdim. Kendi paramla bile aldım. Mesele Çekirge Devlet Hastanesi’ne gidiyorsam yürüyerek gidip geliyorum. Çünkü sokaklardan kapak topluyorum. Bazı kişilerle tanıştım. Belirli yerlerde bu kapaklardan var. Oralara gidip topluyorum. Çevrem de genişledi. Birçok kişiyle tanıştım. O kişilerle dost oldum ve arkadaşlığımız, birbirimize desteğimiz hâlâ devam ediyor. Kapak toplanması için bazı yerlere de bidon astım. Onları takip ettim. Ummadığım yerlerden, kişilerden yüzlerce mavi kapak çıktı. Daha gelecek yerler de var. 30-40 bin civarında kapak bekliyorum” ifadelerini kullandı.
Sürpriz bir projem var
Emekli olduktan sonra geliri olan bir işe girebilecekken bu işi yapmayı tercih ettiğini söyleyen Gökçe, “Benim için her şey para demek değildir. Ben 26 sene İpeker Fabrikası’nda çalıştım. 15 gün özel izin, 15 gün raporum var. Bende astım var. Kriz geçirdim. Ölmeme 7 dakika kalmıştı. Ama hastaneden çıktım işe gittim. Doktor 1 ay rapor veriyordu ama istemedim. Lösemili çocuklar olsun, engelliler olsun onlara karşı zaafım var. Ben her şeyi onlar için yapıyorum. Tabii ki paraya ihtiyacım var. Kimin paraya ihtiyacı olmaz? Ama benim amacım insanlara yardım etmek. Bu benim için daha değerli. Onların bir Allah razı olsun demesi bana yeter. Para ile sağlık ölçülmez. Ben o acıları tattığım için para 2. plandadır. Günümüzde parasız bir şey olmuyor ama bir çuval paran olur hiçbir şey yapamazsın, derdine derman bulamazsın. Şimdi başka bir projem var. Ramazan’da başladım. Onları da bir yardım vakfına vereceğim. Şu anda para yapacak ne varsa topluyorum. Fakat evlerimiz kentsel dönüşüme girdiği için topladıklarımı nerede tutacağım bilmiyorum” şeklinde konuştu.
