Yönetmenler, seyircileri büyülemek ve filmin hikayesini daha etkileyici şekilde anlatmak amacıyla çekimlerinde çeşitli kamera açıları kullanmaktadır. Peki kamera açıları ile karşı tarafa geçirilmek istenen duygu nasıl desteklenir?
Ulaş Girgin
Kamera açıları, izleyicilere görsel deneyim ve sinematografik bir seyir zevki sunarken aynı zamanda hikayenin anlatımını da güçlendirebilir. Filmlerde kullanılan farklı kamera açıları karakterlerin duygusal durumlarını vurgulayabilir, gerilimi artırabilir ve izleyicinin filme daha yoğun şekilde dahil olmasını sağlayabilir.
Bu açı, izleyici ve karakteri göz seviyesinde tutarak aynı düzleme yerleştirip izleyicinin karakterler ile kurduğu empatiyi artırmayı amaçlar. İzleyenler bu kamera açısı ile filmlerdeki karakterlerin duygusal durumlarını daha yoğun şekilde hissedip hikayeye daha kolay adapte olmaktadır.
Filmin bir karakterini ve veya birçok kişinin yer aldığı bir sahneyi yukarıdan aşağı çekerek karakterler zayıf veya savunmasız gösterilebilir. Bu açı genellikle karakterin gücünü ve statüsünü azaltmak amacıyla kullanılmaktadır. Genellikle korku, tehdit gibi unsurlar içeren sahnelerde kullanılır.
Yüksek açının tam tersi olan bu açı, karakteri veya sahnedeki birden çok karakteri aşağıdan yukarı doğru çekerek onları güçlü veya baskın göstermeyi amaçlar. Bu açı genellikle karakterin kararlılığını veya üstünlüğünü vurgulamak amacıyla kahramanlık anlarında veya liderlik sahnelerinde tercih edilir.
Yan açılarKarakterlerin arasındaki ilişkileri ve etkileşimleri vurgulamak için kullanılan bu açı ile iki karakter arasındaki gerilim, çatışma, hüzün, mutluluk gibi birçok duygu izleyiciye ortamdaki üçüncü kişi olma hissiyatı ile geçirilebilir.
Diyalog içeren sahnelerde kullanılan bu açı kameranın bir oyuncunun omzunun arkası hizasından diğer oyuncuyu kadrajın büyük bölümüne alması ile gerçekleştirilir. Diyalog sırası değiştiğinde kamera diğer oyuncunun omzunun arkasında hizalanır. Bu açı ile ikili diyaloğun en iyi şekilde yansıtılması amaçlanmaktadır.
Dutch angle, bir karakterin, nesnenin veya durumun genelinin eğimli olarak görünmesini sağlayan bir çekim tekniğidir. Bu teknik genellikle bir aksiyon sahnesinin başlangıcında, bir karakterin zihnindeki psikolojik bozukluğun tasvir edilmesi gerektiğinde veya kaos vurgusu yapılmak istediğinde kullanılarak izleyicide korku veya huzursuzluk gibi hisleri harekete geçirmeyi amaçlar.