Uzun zamandır ne kadar zor günler geçirdiğimizin hepimiz farkındayız. Bu zor zamanları geride bırakmanın vakti gelmedi gelmiyor.
Peki gelmesi için bir çaba harcıyor muyuz? Bırakın cevabı ben vereyim. Vereyim de herkes aslında cevabını benim cevabımda bulacaktır diye düşünüyorum. Çünkü anlatacaklarım gözü görenin gördüğü kulağı duyanın duyduğu şeyler.
İşe gider, markete gider, sınava gider, toplu taşımaya biner sosyal mesafe tanımaz. Aslında defalarca tanıttık bu önemli şahsi. Sosyal mesafe diyorum hani şu 4 aydır ülkemize gelip bize sizi kurtaracağım ama beni tanımanız lazım diyen şahıs.
Peki bu önemli şansı tanıdınız mı? Tanıyalım be arkadaş.
Bak annemize babamıza aylardır sarılamıyoruz. Dışarıda çalışıyoruz eve gidince acaba anneme babama bulaşacak bir virüs tanışıyor muyum diye tedirgin oluyoruz.
Sevgimize en muhtaç olan çocuklarımız onlara da sarılamıyoruz.
Neden? Çünkü onlara daha önceki sarılmalardan daha sımsıkı sarılmak için.
Hani sarılmak sevgi göstermek çocukların hayatını en güzel şekillendiren şeydi ya. İşte zaman geçmeden çocuklar sevgisiz büyümeden gelin biz sosyal mesafe denilen şahsı tanıyıp çocuklarımıza iyi bir gelecek verelim.
Kiminiz diyeceksiniz ya arkadaş gelecekle ne alakası var?
Var. Çocukları, gençleri, anne ve babayı aslında geleceğe yönlendiren sevgidir. Arkadaş sevgi olmadan kim nereye gidiyor söylesenize?
Yok zaten herkes birbirini seviyor sevgi her zaman gösterilecek değil ya, hem sevgisini gösteremeyen o kadar insan var diyeceksiniz yine.
Tamam bunu da açıklayayım. Hatta yazdığım şu satırları okuyunca evet çok doğru diyeceğinize eminim.
O sevgisini gösteremeyen bireylerin çocukları tek tek yok oldu biliyor musunuz? Kimi anne babasını terk etti kimi sokaklarda ondan yararlanmak için yakın davranan sevgi gösteren kişileri tercih etti.
Geleceği körelttiler.
Bırakın arkadaş bunları çocuklarımız sevgisiz büyümesin.
Mesafemizi koruyacağız bu belayı def edeceğiz ve çocuklarımız sevgisiz büyümeyecek. Geleceğe geç kalmayacak.
