Bursa basınının en önemli ve değerli ismi, benim abim, ustam Sevgili Mehmet Ali İncioğlu’nu ölüm yıldönümünde sonsuz sevgi, saygı ve hasretle anıyorum.
Gazetecilik mesleğini hakkıyla yapan ve özel isimlerden biri olan Mehmet Abimle benim bu mesleğe başladığım ilk gazetecilik yıllarında tanışmıştık.
Gülen yüzü, mavi gözleri, şakacı tavırlarıyla ilgimi çekmişti... O dönem Mehmet Ali Abim çok yakın dostu olan Ahmet Yıldız’la birlikte çalışıyorlardı. Habere gidiyor, haber yazıyor ve bizim bu meslekte emek olmadan olmaz, çok koşturuyorlardı.
Yaşlarına rağmen çok çalışkan usta olan,
gazeteciliği hakkıyla yapan,
emekçi ve bu mesleği zor şartlarda ama layıkıyla yaşayan iki güzel insandı.
Birlikte çok güzel günlerimiz ve anılarımız oldu...
Mehmet Abi'den çok şey öğrendim,
konuşurken insanın gözlerinin içine bakardı.
Bana hayat hikayesini anlatıyor, bu günlere gelene kadar neler yaşadığını pür dikkat dinliyordum.
Birbirimizi hiçbir zaman kırmadık, gittiği yer cennet kapısı olsun inşallah…
Çalıştığım gazeteden ayrıldığım gün çok üzülmüştü ama bu sana tecrübe oldu diyerek beni teselli etmişti.
Birbirimizden kopmadan dostluğumuz yıllarca sürdü.
Kendisinin amansız hastalığa yakalandığını öğrendiğimde çok üzülmüştüm, olamaz böyle bir şey, Mehmet Abim bunu yenecek ve tekrar eski sağlığına kavuşacak diye umut ediyordum.
Umut olmadan yaşanır mı, Ahmet Yıldız Abimle kendisini hastaneye ziyarete gittiğimizde ve sonraki günlerde hep yatıyor ve tedavi görüyordu.
Yoğun bakımdan çıkamadı ve acı haberi aldığımızda yıkılmıştım. Bursa’nın gülen yüzü, usta gazeteci Mehmet Ali Abim Hakk'ın rahmetine kavuşmuştu.
Ve ölüm yıldönümünde onu anıyoruz, özlüyoruz...
Seneler geçiyor, ömür bitiyor, ben onu çok arıyorum.
Bana verdiği öğütleri, sohbetlerimizi, şaka ve esprilerini unutmayacağım…
Ruhun şad olsun Gülen Adam…
